PRZESZKODA

Choć wiele różnic las, jest jak miasto,

Bo przecież w lesie jest także ciasno,

Lecz w mieście, żeby było inaczej

Buduje się, a nie burzy mieszkania raczej.

W lesie wycina się drzew co niemiara.

Tak, aby zwierząt liczna chmara,

Miała dużo prześwitów na drodze do domu.

I choć są w nim stale, nikomu do głowy nie przyszło,

Że żadne zwierzę nie wraca do domu, gdyż z niego nie wyszło.

Ptaki, co tak się śpiewem przekomarzają,

Są niczym ludzie, którzy do siebie wołają,

Lecz w hałasie miasta krzyki nikną gdzieś.

Śpiew ptaków zawsze do adresata pozwala się nieść.

I chociaż tak wiele tych ptasich treli,

Każdy wie, kto, do kogo w lesie śpiewa, od poniedziałku do niedzieli.

W mieście ktoś coś mądrego komuś powie

I ten zamiast pamiętać, zaraz już nie ma tego w głowie.

Bo ciasno w niej tak, jak i w miejscowościach,

Więc opróżnia się ją, z wiedzy w dużych ilościach.

W mieście się sprząta i wywozi śmieci na wysypiska,

W lesie z próchna fontanna życia wytryska,

Choć wielu martwe drzewa uważa za nieczystości,

Jednak do lasu idziemy, jedziemy w gości.

Lecz coraz rzadziej pamiętać nam przychodzi,

Że to podobieństwo lasu do miasta, nie miasta do lasu, bardziej szkodzi.

Choć gdyby ta różnica, która została wspomniana na początku,

Uległa zmianie w drodze wyjątku

I na miejskich aglomeracji podobieństwo,

Nie ciąć, a budować leśne księstwo.

To wtedy zniknęłaby Przeszkoda,

Ciasnoty, o której nigdy nie śniła Przyroda.

I taki żuczek leśny, który kroczy po zadrzewionej drodze,

Robiłby to z uśmiechem, a nie oddając się trwodze.

W obawie przed rozdeptaniem lub rozjechaniem,

Bo, jak już ma zginąć, niech będzie ptasim śniadaniem.